Tak tau macam mana nak mula citer tapi dari tajuk di atas orang dah tahu hatiku sedang berbunga-bunga. Sebelum ni menghitung hari menanti tiba saat itu. Wah, kini hampir terbentang di depan mata. Gumbira tak terkira.
Ya Allah ayat, siyes bunyi macam aku nak balik cuti berkahwin je. Mengigau eh? Memang nak kawen, tapi bukan kau masyitah oi, kawan kau yang nak kawen. Azini ok? Ops…..meroyan pulak dah. Maap. Ampun sebab salah berita neh. Hehehe….
Sebenarnya, aku happy sangat ni bukan apa. Sebab tak boleh jawab quiz calculus for engineer tadi? Hehe…..pastu jawab sesedap rasa quiz static eh? What happen to u, masyitah? Aku gumbira sebab boleh balik kampong la. Biasalah, aku kan budak kampong. Sebulan dok shah alam serius dia punya udara really different compare to Kg pasir Akar. I miss it!
Balik untuk berfikir samada aku nak teruskan perjuangan aku di sini ataupun tidak. Sejujurnya, I am not good in making the decision (ntah2 kawen pasni pun aku tak tahu, nak kawen ke tak. Hahaha). Tapi kalau tgk planning aku nak wat itu ini, Nampak macam masih berbunga harapan untuk berjuang namun jauh di dasar hati aku tak larat dah. Macam mana eh?
Whatever it is, tenang-tanangkan hati dan fikiran. Pandang jauh ke hadapan dan banyakkan istikharah. Pasti kan beroleh petunjuk. Biar sukar, walau payah ku mohon kuatkan aku untuk menempuh setiap ujian yang Dia bentangkan……
Masih bermalasan di atas tilam menanti dijemput untuk pulang. Perut kenyang walaupun nasi goreng kampong kedai tadi rasa lain macam. Alhamdulillah, rezeki…….
oh, hidupku…
oh, hati.......
mengapa begini......
No comments:
Post a Comment